Zondag 20 november - laatste zondag kerkelijk jaar

In de spiegel zien we de glans van de herinneringen. De kapotte stukken geven het verdriet weer vanwege de gebrokenheid van ons bestaan en het moeten missen van hen die dierbaar waren.
In de spiegel zien we het licht dat niet meer dooft. De verschillende bloemen geven de veelkleurigheid van mensen weer.

 
(klik op de foto voor vergroting)

Blijf geborgen in je naam. Wees als een mens gezegend
om wat je hebt gezegd, om wat is verzwegen,
de rafels van je hart omdat je bent gesleten.
Om je wezen, zwak en sterk, leven is een mensenwerk.

Blijf geborgen in je naam. Wees als een mens gezegend
om wat je hebt gedaan, om wat is nagelaten,
wat soms is misgegaan, de scherven die je maakte.
Onvermijdelijke pijn voor wie mensen moeten zijn

Blijf geborgen in je naam. Wees als een mens gezegend
om je vasthoudendheid, om angsten in het donker,
de pijnen in je lijf, en je geloof in morgen.
Wisselvallig is het tij voor wie mensen kunnen zijn.

Blijf geborgen in je naam. Wees als een mens gezegend
om wie je hebt getroost, gedragen in gedachten,
je liefde en je hoop, de keren dat je lachte.
Alle zegeningen en heil van wie mensen mogen zijn.

Blijf geborgen in je naam. Wees als een mens gezegend
om heel je reisverhaal met alle mensenfouten,
om vriendschap en begrip, en ongeschokt vertrouwen.
Om te leren mettertijd van de naam “Ik zal er zijn”

Blijf geborgen in je naam. Wees als een mens gezegend

Gonny Luijpers