Kerktoren
Midden op het Kerkplein staat dan de oude kerk die zoveel eeuwen heeft getrotseerd. De toren is van verre al te zien en heeft tot ver in het verleden het gezicht van het dorp Olst bepaald. De toren heeft drie delen (geledingen) en wordt gedekt door een flinke spits die acht kanten heeft. Aan de westzijde staan twee steunberen die tot aan de tweede geleding reiken. Ze zijn van tufsteen en hebben in latere tijd een bedekking gekregen van baksteen.
De eerste geleding heeft aan de drie vrijstaande zijden hoeklisenen en middenlisenen. De middenliseen van de westzijde springt eerst boven de ingangsboog uit het muurvlak en is daardoor heel kort gebleven. Tussen de lisenen zijn telkens twee togen aangebracht. Even voor het begin van die togen springt het muurwerk terug.
De tweede geleding heeft aan alle vier kanten hoek- en middenlisenen. De zijden van de tweede geleding zijn erg ongelijk. Aan de noord- en zuidzijde eindigen de terugliggende velden een heel eind onder de waterlijst die de geleding afsluit met een getande overkraging. Aan de westzijde gaan de velden hoger op en eindigen met segmentbogen. Aan de oostzijde is alleen in de noordelijke helft een verdiept veld te onderscheiden; dat veld wordt afgesloten door een halfcirkelvormige boog. Aan de westkant van de tweede geleding bevindt zich in elk van de vakken een kleine opening met een ronde boog, die waarschijnlijk als galmgaten hebben dienst gedaan. Aan de andere zijden van deze geleding zijn deze gaten dichtgemetseld. Onder de galmgaten zijn smalle lichtsleuven aanwezig. Sommige daarvan zijn ook dichtgemetseld.
De derde geleding heeft een hoge spitsboognis aan elke zijde. Aan de westkant is deze driedelig, aan de andere kanten zijn ze tweedelig. Het bovengedeelte van de velden van de nissen is opengewerkt als galmgat. De muren hebben forse steunberen. Toch zijn de muren naar buiten uitgeweken, vooral de zuidelijke. In het middenvak van de zuidmuur zijn de overblijfselen van een ingang nog te zien. Aan de noordzijde is een nieuwe ingang gemaakt, zoals hij daar eerder ook moet zijn geweest.
De eerste geleding heeft aan de drie vrijstaande zijden hoeklisenen en middenlisenen. De middenliseen van de westzijde springt eerst boven de ingangsboog uit het muurvlak en is daardoor heel kort gebleven. Tussen de lisenen zijn telkens twee togen aangebracht. Even voor het begin van die togen springt het muurwerk terug.
De tweede geleding heeft aan alle vier kanten hoek- en middenlisenen. De zijden van de tweede geleding zijn erg ongelijk. Aan de noord- en zuidzijde eindigen de terugliggende velden een heel eind onder de waterlijst die de geleding afsluit met een getande overkraging. Aan de westzijde gaan de velden hoger op en eindigen met segmentbogen. Aan de oostzijde is alleen in de noordelijke helft een verdiept veld te onderscheiden; dat veld wordt afgesloten door een halfcirkelvormige boog. Aan de westkant van de tweede geleding bevindt zich in elk van de vakken een kleine opening met een ronde boog, die waarschijnlijk als galmgaten hebben dienst gedaan. Aan de andere zijden van deze geleding zijn deze gaten dichtgemetseld. Onder de galmgaten zijn smalle lichtsleuven aanwezig. Sommige daarvan zijn ook dichtgemetseld.
De derde geleding heeft een hoge spitsboognis aan elke zijde. Aan de westkant is deze driedelig, aan de andere kanten zijn ze tweedelig. Het bovengedeelte van de velden van de nissen is opengewerkt als galmgat. De muren hebben forse steunberen. Toch zijn de muren naar buiten uitgeweken, vooral de zuidelijke. In het middenvak van de zuidmuur zijn de overblijfselen van een ingang nog te zien. Aan de noordzijde is een nieuwe ingang gemaakt, zoals hij daar eerder ook moet zijn geweest.
terug