Vakantiefoto met verhaal 2025
1. Zomervakantie 2025: Op zoek naar hoop – Richard van Leeuwen
Met een al langdurig machteloos gevoel, zoek ik tijdens de vakantie tekenen van hoop. Die zijn soms dichterbij dan je denkt.
In een kerk in de Zwitserse plaats Martigny hing deze eenvoudige, maar veelzeggende samenstelling.
Opgetekend tijdens een kerkdienst door gemeenteleden. In elke letter van het woord hoop (Esperance in het Frans) hebben mensen uit alle windstreken hun boodschap van hoop geschreven.
Ik lees erin dat iedereen hetzelfde wil zoals: vrede, liefde, vriendschap.
De symboliek van de 3 lampen erboven en het kruis ernaast zijn veelzeggend. De lamp in het midden en het kruis symboliseert Hem die onze hoop en verwachting is.
De twee lampen ernaast symboliseren de vergeving voor twee kanten die in een conflict het kwaad hebben gedaan.
Elk conflict in de wereld heeft deze twee kanten. Elk conflict heeft uiteindelijk vergeving nodig om verder te kunnen.
Ziet u het gebeuren? Het is bijna niet voor te stellen in de huidige situatie in bijvoorbeeld Oekraïne, Gaza of Sudan. De hoop lijkt daar verloren.
Het is goed te realiseren: de hoop overwint altijd.
Maar het gaat niet vanzelf. Er zijn moedige mensen voor nodig, mensen die hun inspiratie omzetten in daden en volharden in de strijd voor het goede, het bewaren en vormgeven van de hoop.
Met elkaar. Zoals de Orthodoxe Aartsbisschop Alexios uit Gaza-stad die met zijn kerk steun biedt aan mensen die niets meer hebben.
Dat gebeurt daar al eeuwenlang, maar is nu het hardst nodig.
Ook elders in het Midden-Oosten zijn zulke voorbeelden te vinden.
Maar de kerken daar hebben het moeilijk. Ze hebben te maken met vijandige regimes en vluchtende gemeenteleden. Terug van mijn vakantie besloot ik daarom de actie voor kerken in het Midden-Oosten van Kerk in Actie te steunen. Van harte aanbevolen om deze actie en de mensen te steunen die de hoop levend houden.
Meer lezen?: https://kerkinactie.protestantsekerk.nl/projecten/versterk-de kerk-bouwen-aan-vrede-in-het-midden-oosten
2. Een bijzonder kerkje in België – Henriëtte Schaap en Mirjam Visser
Een foto uit Borgloon (Belgisch Limburg) waar we deze zomer waren. Het is een kunstwerk, getiteld: Reading between the lines. De meeste mensen spreken over het Doorkijkkerkje.
Op Wikipedia is hierover nog het volgende te vinden.
“Het is een ontwerp uit 2011 van de Belgische architecten en kunstenaars Pieterjan Gijs en Arnout Van Vaerenbergh.
Dit aan een wandelpad gelegen 'kerkje' komt bevreemdend over. Naarmate men dichterbij komt, blijkt geleidelijk dat het geen kerkje is. Het gebouwtje is, door het gebruik van horizontaal geplaatste staalplaten, min of meer transparant.
Vandaar de naam van het kunstwerk. Deze transparantie blijkt temeer als men het 'kerkje' betreedt.”
Met een al langdurig machteloos gevoel, zoek ik tijdens de vakantie tekenen van hoop. Die zijn soms dichterbij dan je denkt.
In een kerk in de Zwitserse plaats Martigny hing deze eenvoudige, maar veelzeggende samenstelling.
Opgetekend tijdens een kerkdienst door gemeenteleden. In elke letter van het woord hoop (Esperance in het Frans) hebben mensen uit alle windstreken hun boodschap van hoop geschreven.
Ik lees erin dat iedereen hetzelfde wil zoals: vrede, liefde, vriendschap.
De symboliek van de 3 lampen erboven en het kruis ernaast zijn veelzeggend. De lamp in het midden en het kruis symboliseert Hem die onze hoop en verwachting is.
De twee lampen ernaast symboliseren de vergeving voor twee kanten die in een conflict het kwaad hebben gedaan.
Elk conflict in de wereld heeft deze twee kanten. Elk conflict heeft uiteindelijk vergeving nodig om verder te kunnen.
Ziet u het gebeuren? Het is bijna niet voor te stellen in de huidige situatie in bijvoorbeeld Oekraïne, Gaza of Sudan. De hoop lijkt daar verloren.
Het is goed te realiseren: de hoop overwint altijd.
Maar het gaat niet vanzelf. Er zijn moedige mensen voor nodig, mensen die hun inspiratie omzetten in daden en volharden in de strijd voor het goede, het bewaren en vormgeven van de hoop.
Met elkaar. Zoals de Orthodoxe Aartsbisschop Alexios uit Gaza-stad die met zijn kerk steun biedt aan mensen die niets meer hebben.
Dat gebeurt daar al eeuwenlang, maar is nu het hardst nodig.
Ook elders in het Midden-Oosten zijn zulke voorbeelden te vinden.
Maar de kerken daar hebben het moeilijk. Ze hebben te maken met vijandige regimes en vluchtende gemeenteleden. Terug van mijn vakantie besloot ik daarom de actie voor kerken in het Midden-Oosten van Kerk in Actie te steunen. Van harte aanbevolen om deze actie en de mensen te steunen die de hoop levend houden.
Meer lezen?: https://kerkinactie.protestantsekerk.nl/projecten/versterk-de kerk-bouwen-aan-vrede-in-het-midden-oosten
2. Een bijzonder kerkje in België – Henriëtte Schaap en Mirjam Visser
Een foto uit Borgloon (Belgisch Limburg) waar we deze zomer waren. Het is een kunstwerk, getiteld: Reading between the lines. De meeste mensen spreken over het Doorkijkkerkje.
Op Wikipedia is hierover nog het volgende te vinden.
“Het is een ontwerp uit 2011 van de Belgische architecten en kunstenaars Pieterjan Gijs en Arnout Van Vaerenbergh.
Dit aan een wandelpad gelegen 'kerkje' komt bevreemdend over. Naarmate men dichterbij komt, blijkt geleidelijk dat het geen kerkje is. Het gebouwtje is, door het gebruik van horizontaal geplaatste staalplaten, min of meer transparant.
Vandaar de naam van het kunstwerk. Deze transparantie blijkt temeer als men het 'kerkje' betreedt.”
terug