Vluchtelingen en Asielzoekers
Van de redactie van Kerkwijzer:
Vluchtelingen en asielzoekers: er wordt veel over gesproken, de politiek spreekt in termen van crisis en noodwetten.
Het gaat over MENSEN. Mensen met een eigen verhaal, met een eigen geschiedenis, op zoek naar een TOEKOMST.
Onderstaand levensverhaal is zo’n eigen verhaal. Lees het verhaal van Joseph.
Nooit meer een thuis
Al negen jaar is Joseph in Nederland. Negen lange, onzekere jaren. Meerdere keren stond hij op het punt om teruggestuurd te worden naar Nigeria. “Dat zou mijn dood zijn geworden.”
Maar het liep anders en nu heeft Joseph te horen gekregen dat hij mag blijven.
Joseph komt uit een zeer traditionele Afrikaanse cultuur waar oude rituelen en verbintenissen een belangrijke rol spelen. In het land zijn uiterst gevaarlijke groepen actief die Voodoo-achtige rituelen inzetten om slachtoffers hun wil op te leggen.
Zijn vader wordt ook in zo’n geheime groep getrokken, zegt Joseph, "Met nachtelijke rituelen die omgeven zijn met geheimhouding en mystiek. De leden moeten zich aan strikte regels houden; overtredingen kunnen ernstige gevolgen hebben.” Dan overlijdt zijn vader plotseling. Met terughoudendheid zegt Joseph dat de dood van zijn vader ‘mogelijk verband hield’ met diens betrokkenheid bij deze broederschap, hoewel de precieze omstandigheden onduidelijk blijven.
Na de dood van zijn vader wordt hij zelf opgeroepen om zich midden in de nacht te melden bij de broederschap. Angst overvalt hem: “Ik besloot te vluchten, voor het te laat was." Hij spreekt kort zijn vrouw die ook inziet dat vluchten de enige optie is voor Joseph. Zijn vier kinderen spreekt hij op dat moment niet. Via Lagos vlucht hij naar Nederland, met hulp van familie en kennissen die hem aan een vliegticket naar Schiphol helpen.
In Nederland heeft hij moeite om zich aan te passen en valt het leven in Ter Apel en opeenvolgende asielzoekerscentra hem zwaar. Hij wordt van plek naar plek verkast, in totaal zestien verschillende opvangplekken. Vooral in het begin in 2015, als er veel vluchtelingen aankomen, zijn de centra overvol:
"Het leven was er chaotisch, we waren met zovelen, het was onmenselijk. Maar beter dan mijn toekomst in Nigeria."
De vele verhuizingen en onzekerheid over zijn lot geven hem een gevoel van instabiliteit en hij voelt zich vaak niet welkom. Ondanks de hectiek, lukt het hem om in contact te komen met zijn vrouw en kinderen. Hij videobelt geregeld met hen. In de loop van de tijd bouwt zijn vrouw een ander leven op in Nigeria. Zijn kinderen spreekt hij nog wel. Hij houdt de hoop om hen weer in het echt te kunnen zien: "Ik blijf hopen dat ik mijn familie weer kan zien, dat houdt me op de been."
Joseph krijgt in de jaren die hij verblijft in Nederland herhaaldelijk te horen dat hij naar zijn thuisland terug moet keren, ondanks de gevaren die daar op hem wachten. Zonder recht op rijksopvang komt hij bij INLIA terecht, in het Gasthuis in Groningen.
In 2020 krijgt hij een hersenbloeding en daardoor verandert zijn situatie. Er wordt een aanvraag ‘verblijf op grond van medische omstandigheden’ in gang gezet. De uitkomst is positief. Joseph mag, met terugwerkende kracht, blijven op ‘niet tijdelijke humanitaire gronden’. Hij hoopt op een toekomst waarin hij veilig en goed kan leven. Zijn droom is om zijn kinderen te kunnen omarmen. Dan moeten ze wel naar Nederland kunnen komen, want terug naar Nigeria is geen optie voor hem.
Nu Joseph mag blijven, wil hij graag snel aan het werk. Ondanks zijn 60-jarige leeftijd, zou hij zijn oorspronkelijke werk als stukadoor maar al te graag oppakken. “En natuurlijk zou ik graag een eigen plekje hebben waar ik kan wonen. Maar dat zal niet mijn thuis worden. Nigeria is mijn thuis en daar kan ik nooit meer naar toe. Ik zal nooit meer thuis komen.”
Bron: INLIA – kerkbladartikel juli 2024
INLIA staat voor: Internationaal Netwerk van Lokale Initiatieven met Asielzoekers. Het is een netwerkorganisatie van en voor geloofsgemeenschappen die asielzoekers en vluchtelingen in nood helpen.
De stichting INLIA is in 1988 opgericht als dienstverlenende organisatie voor geloofsgemeenschappen die het Charter van Groningen ondertekenden. Deze gemeenschappen kozen daarmee partij voor vluchtelingen en asielzoekers in nood.
Missie
INLIA bevordert rechtvaardigheid in de samenleving door zich - uit naam van en/of samen met lokale gemeenschappen - in te zetten voor asielzoekers en vluchtelingen in nood.
INLIA bestaat van particuliere giften en bijdragen van kerken en diaconale fondsen. INLIA wordt al gedurende vele jaren structureel ondersteund door Kerk in Actie.
Vluchtelingen en asielzoekers: er wordt veel over gesproken, de politiek spreekt in termen van crisis en noodwetten.
Het gaat over MENSEN. Mensen met een eigen verhaal, met een eigen geschiedenis, op zoek naar een TOEKOMST.
Onderstaand levensverhaal is zo’n eigen verhaal. Lees het verhaal van Joseph.
Nooit meer een thuis
Al negen jaar is Joseph in Nederland. Negen lange, onzekere jaren. Meerdere keren stond hij op het punt om teruggestuurd te worden naar Nigeria. “Dat zou mijn dood zijn geworden.”
Maar het liep anders en nu heeft Joseph te horen gekregen dat hij mag blijven.
Joseph komt uit een zeer traditionele Afrikaanse cultuur waar oude rituelen en verbintenissen een belangrijke rol spelen. In het land zijn uiterst gevaarlijke groepen actief die Voodoo-achtige rituelen inzetten om slachtoffers hun wil op te leggen.
Zijn vader wordt ook in zo’n geheime groep getrokken, zegt Joseph, "Met nachtelijke rituelen die omgeven zijn met geheimhouding en mystiek. De leden moeten zich aan strikte regels houden; overtredingen kunnen ernstige gevolgen hebben.” Dan overlijdt zijn vader plotseling. Met terughoudendheid zegt Joseph dat de dood van zijn vader ‘mogelijk verband hield’ met diens betrokkenheid bij deze broederschap, hoewel de precieze omstandigheden onduidelijk blijven.
Na de dood van zijn vader wordt hij zelf opgeroepen om zich midden in de nacht te melden bij de broederschap. Angst overvalt hem: “Ik besloot te vluchten, voor het te laat was." Hij spreekt kort zijn vrouw die ook inziet dat vluchten de enige optie is voor Joseph. Zijn vier kinderen spreekt hij op dat moment niet. Via Lagos vlucht hij naar Nederland, met hulp van familie en kennissen die hem aan een vliegticket naar Schiphol helpen.
In Nederland heeft hij moeite om zich aan te passen en valt het leven in Ter Apel en opeenvolgende asielzoekerscentra hem zwaar. Hij wordt van plek naar plek verkast, in totaal zestien verschillende opvangplekken. Vooral in het begin in 2015, als er veel vluchtelingen aankomen, zijn de centra overvol:
"Het leven was er chaotisch, we waren met zovelen, het was onmenselijk. Maar beter dan mijn toekomst in Nigeria."
De vele verhuizingen en onzekerheid over zijn lot geven hem een gevoel van instabiliteit en hij voelt zich vaak niet welkom. Ondanks de hectiek, lukt het hem om in contact te komen met zijn vrouw en kinderen. Hij videobelt geregeld met hen. In de loop van de tijd bouwt zijn vrouw een ander leven op in Nigeria. Zijn kinderen spreekt hij nog wel. Hij houdt de hoop om hen weer in het echt te kunnen zien: "Ik blijf hopen dat ik mijn familie weer kan zien, dat houdt me op de been."
Joseph krijgt in de jaren die hij verblijft in Nederland herhaaldelijk te horen dat hij naar zijn thuisland terug moet keren, ondanks de gevaren die daar op hem wachten. Zonder recht op rijksopvang komt hij bij INLIA terecht, in het Gasthuis in Groningen.
In 2020 krijgt hij een hersenbloeding en daardoor verandert zijn situatie. Er wordt een aanvraag ‘verblijf op grond van medische omstandigheden’ in gang gezet. De uitkomst is positief. Joseph mag, met terugwerkende kracht, blijven op ‘niet tijdelijke humanitaire gronden’. Hij hoopt op een toekomst waarin hij veilig en goed kan leven. Zijn droom is om zijn kinderen te kunnen omarmen. Dan moeten ze wel naar Nederland kunnen komen, want terug naar Nigeria is geen optie voor hem.
Nu Joseph mag blijven, wil hij graag snel aan het werk. Ondanks zijn 60-jarige leeftijd, zou hij zijn oorspronkelijke werk als stukadoor maar al te graag oppakken. “En natuurlijk zou ik graag een eigen plekje hebben waar ik kan wonen. Maar dat zal niet mijn thuis worden. Nigeria is mijn thuis en daar kan ik nooit meer naar toe. Ik zal nooit meer thuis komen.”
Bron: INLIA – kerkbladartikel juli 2024
INLIA staat voor: Internationaal Netwerk van Lokale Initiatieven met Asielzoekers. Het is een netwerkorganisatie van en voor geloofsgemeenschappen die asielzoekers en vluchtelingen in nood helpen.
De stichting INLIA is in 1988 opgericht als dienstverlenende organisatie voor geloofsgemeenschappen die het Charter van Groningen ondertekenden. Deze gemeenschappen kozen daarmee partij voor vluchtelingen en asielzoekers in nood.
Missie
INLIA bevordert rechtvaardigheid in de samenleving door zich - uit naam van en/of samen met lokale gemeenschappen - in te zetten voor asielzoekers en vluchtelingen in nood.
INLIA bestaat van particuliere giften en bijdragen van kerken en diaconale fondsen. INLIA wordt al gedurende vele jaren structureel ondersteund door Kerk in Actie.
terug